27 Σεπ 2019

Τι σχέση έχουν οι συμμορίες με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς;

Πώς "συνεργάζεται" το ατομικό με το συλλογικό συμφέρον;

O συνεργατισμός δεν προκύπτει από εγκάρδια συναισθήματα. Απαιτεί σχέδιο, ηγεσία, συμβόλαια, εγγυήσεις και «δικαστήρια».

Ένα βιβλίο που με αφορμή τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, παρουσιάζει τα κίνητρα και αναδεικνύει τους κανόνες κάθε αποτελεσματικής συνεργασίας.

Κατεβάστε δωρεάν το e-book: https://bit.ly/2lBcUcu

28 Ιουλ 2014

Σταματήστε την απάτη με τις επιδοτήσεις




Με τη Νέα ΚΑΠ, υποτίθεται, ότι όλοι οι παραγωγοί θα απολάμβαναν μια "Ενιαία Στρεμματική Ενίσχυση". Όμως το ΥΠ.Α.Α.&Τ., αποφάσισε να "προστατεύσει", όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, τα υψηλά δικαιώματα με δίχτυ ασφαλείας απωλειών έως 30%.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει "Ενιαίας Στρεμματικής Ενίσχυσης", αλλά ο καθένας θα παίρνει ανάλογα με το πόσο καλός ή κακός κλέφτης ήταν κατά την περίοδο διαμόρφωσης των ιστορικών δικαιωμάτων.
Για να αντιληφθούμε τι θα γίνει στην πράξη, αρκεί να αναφέρουμε ότι στα εσπεριδοειδή, υπάρχουν παραγωγοί που απολαμβάνουν 4 ευρώ επιδότηση/στρ. και άλλοι 1.777 ευρώ/στρ!
Διαφορά που αγγίζει το 44.500%.
Με τη νέα ρύθμιση, ενώ θεωρητικά η "Ενιαίας Στρεμματικής Ενίσχυσης" θα είναι περί τα 52 ευρώ/στρ, αυτός με τα 1.777 θα πέσει έως 30%, άρα θα εισπράττει 1.244 ευρώ/στρ και αυτός με τα 4 ευρώ, θα απολαμβάνει περί τα 30.
Αυτή θα είναι η "Ενιαία" ενίσχυση, ο ένας 30 και ο άλλος 1200 ευρώ.
Με τον τρόπο που το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης προτείνει να μοιράζονται οι επιδοτήσεις με τη Νέα Κ.Α.Π., συντηρείται η μεγάλη απάτη που έχει συντελεστεί με τις αγροτικές επιδοτήσεις.
Η συνέχιση των αδικιών και η επιβράβευση της απάτης, θα είναι καταστροφική για την Ελληνική κοινωνία.
Μια απάτη διαχρονική, που δημιούργησε το υπουργείο και μια κλίκα διαπλεκόμενων συνεταιριστών και η κυβέρνηση δεν τολμά ή δεν θέλει να αποκαταστήσει, παρά την κρίση μου μαστίζει τη χώρα.
Ας φωνάξουμε όλοι για να σταματήσει αυτή η αδικία.

http://www.agronews.gr/business/olokliromenes-parousiaseis/arthro/116749/kahrimanis-stamatiste-tin-apati-me-tis-epidotiseis/

26 Μαρ 2014

Ανοικτή επιστολή για τα αγροτικά θέματα της Αργολίδας (και όχι μόνο)





26 Μαρτίου 2014

Αγαπητοί συνάδελφοι και συμπολίτες,

Οι φετινές αγροτικές κινητοποιήσεις έφτασαν για ακόμη μια φορά στο τέλος τους και θεωρώ πως είναι η κατάλληλη στιγμή να τοποθετηθώ απέναντι σε όσους ρωτούν γιατί δεν συμμετείχα και να καταθέσω κάποιες σκέψεις για το πώς μπορούμε να διαχειριστούμε αυτά που έρχονται στον αγροτικό χώρο.

Η πρώτη αιτία της μη συμμετοχής μου στις κινητοποιήσεις είναι η σύνθεση των προσώπων που πρωτοστατούν. Θεωρώ ότι οι διοικήσεις των τριών Ομάδων Παραγωγών της Αργολίδας (Ε.Α.Σ., ΚΑΣΟΑ, ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΓΗ) συστηματικά εκτρέπουν τη συζήτηση από τα πραγματικά προβλήματα, ώστε να δείχνουν ότι δήθεν ασχολούνται. Οι συγκεντρώσεις που καλούν είναι προσχηματικές, πάντα πρόχειρες και την τελευταία στιγμή. Αν πράγματι καίγονται για τα αγροτικά ζητήματα γιατί το θυμούνται πάντα Γενάρη μήνα; Αυτές οι εκδηλώσεις, να κάνουν ένα μνημόσυνο για το θάνατο του πορτοκαλιού κάθε Γενάρη, έχουν καταντήσει γραφικές.

Επίσης, σημαντική συζήτηση πρέπει να γίνει για την ατζέντα των προβλημάτων. Καλός ο λόγος για το φορολογικό και τον ΕΛΓΑ, αλλά για τα προβλήματα που δημιουργούν οι ίδιες οι ομάδες πότε θα συζητήσουμε;

Εδώ και πολλά χρόνια ακολουθώ μια πορεία εντελώς διαφοροποιημένη από τις διοικήσεις των τριών άλλων Ομάδων Παραγωγών της Αργολίδας (Ε.Α.Σ., ΚΑΣΟΑ, ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΓΗ).
Πάντα διακήρυττα ότι ο σκοπός των Ομάδων και των συνεταιρισμών είναι να έχουν δικά τους συσκευαστήρια, να εμπορεύονται τα προϊόντα, να βάζουν πλαφόν κατώτερων τιμών, να μην αφήνουν να πωλούνται ακατάλληλα προϊόντα, να μην πουλάνε σε αφερέγγυους εμπόρους, να δένουν τις συναλλαγές με συμφωνητικά ώστε να αποφεύγονται τα κανόνια, να μην αφήνουν πάνω από 60 ημέρες περιθώριο πληρωμής, κ.α..

Δέκα χρόνια τηλεοπτικών εκπομπών, από το 2004 έως το 2013 (που σταμάτησα γιατί στέρεψαν τα λόγια μου και έκρινα ότι έπρεπε να υπάρξει περίοδος περισυλλογής και αυτογνωσίας) και δεκάδες άρθρα μου, έχουν κάνει γνωστές τις απόψεις μου.
Οι θέσεις μου αυτές πολεμήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια από τις υπόλοιπες ομάδες, οι οποίες έχουν επιλέξει την δική τους πορεία.

Θέλω να δηλώσω λοιπόν ευθαρσώς, εγγράφως και για πολλοστή φορά, ότι δεν έχω απολύτως καμία σχέση τόσο με τα πρόσωπα όσο και με τις πολιτικές που εκφράζουν οι ηγεσίες των τριών ομάδων παραγωγών της Αργολίδας, αλλά και με πολλούς που πέρασαν μέσα και από την ΑΚΑΣ ΗΛΙΟΣ και ευτυχώς, χώρισαν νωρίς οι δρόμοι μας.

Επίσης, θεωρώ εξαιρετικά επικίνδυνο για αυτήν την ιστορική περίοδο το γεγονός ότι οι κλέφτες των επιδοτήσεων εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι σαν να μην συμβαίνει τίποτα και να δηλώνουν και πάσχοντες.
Αν δεν αποκατασταθεί η ηθική και η νομιμότητα στις διοικήσεις των ομάδων και των συνεταιρισμών, προκοπή δεν θα δούμε.
Δεν είναι δυνατόν ο κόσμος να μην έχει να φάει, κάποιοι να έχουν κλέψει και να εξακολουθούν να παίρνουν προκλητικά ποσά δικαιωμάτων και να σφυρίζουμε αδιάφορα. Για να κατέβω σε έναν αγώνα, θέλω να ξέρω τους συντρόφους μου. Σε αυτό το μόρφωμα που δημιουργείται στις κινητοποιήσεις, νιώθω άβολα, γιατί θέλω να μιλήσουμε για άλλα, σημαντικά θέματα και δεν μπορώ. Ασφυκτιώ.

Αγαπητοί συμπολίτες,
Δεν μπορούμε να προσβλέπουμε σε καμία ανάπτυξη όταν τα κυρίαρχα πρότυπα εξακολουθούν να είναι η ρεμούλα και η αρπαχτή. Είναι γνωστό ότι οι δημιουργοί του συστήματος διαφθοράς είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.  Πρέπει να "ξεμπροστιαστούν" και να στιγματιστούν. Να τιμωρηθούν από το νόμο και να γίνουν το "παράδειγμα προς αποφυγή". Οι διαφθορείς αυτοί, εξανάγκασαν σε κάποιες περιπτώσεις άδολους γεωργούς να πάρουν κάποια ψίχουλα "παράνομων" επιδοτήσεων για να τους ελέγχουν και να τους εκβιάζουν.
Για να μην παρεξηγηθούμε λοιπόν, γιατί αυτό προσπαθούν να περάσουν οι διαφθορείς, μιλάω για τα μεγάλα κεφάλια της διαπλοκής και ιδιαίτερα για αυτούς που εξακολουθούν να το παίζουν αγροτοπατέρες.

Δεν δέχομαι να ομιλούν ως εκπρόσωποι αγροτών, άνθρωποι που δεν μας λένε τι επιδοτήσεις  παίρνουν και τι επιστροφές ΦΠΑ έπαιρναν τα χρόνια  της επιδότησης.
Εκεί θα δούμε όλες τις αλήθειες. Εκεί θα δούμε χωράφια με 10 τόνους το στρέμμα! Με τα χαρτιά του συνεταιρισμού πούλαγαν στην εξαγωγή 5 τόνους και με της ομάδας άλλους 5 (ψεύτικους) στο χυμό. Λυπάμαι αλλά δεν το δέχομαι.

Σε καμία περίπτωση δεν ισχύουν τα παραπάνω για τους, έστω και λίγους, 'ανώνυμους" αγρότες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις με αγνές προθέσεις και καθαρά χέρια και καρδιές. Είναι σίγουρο πώς η απόγνωση τους οδήγησε στη συμμετοχή, αλλά, κατά την ταπεινή μου άποψη, αν δεν υπάρξει καθαρή ηγεσία, ο αγώνας είναι χαμένος και είναι μάταιο να χάνονται οι δυνάμεις. Είναι πάντα καλύτερα να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή και με τους σωστούς συντρόφους, παρά να πέφτουμε θύματα σε ψεύτικα καλέσματα ενότητας. Ενότητα ανάμεσα σε ηθικούς πολίτες και απατεώνες δεν μπορεί να υπάρξει! Οι συγκρούσεις, είναι για τα συμφέροντα. Δεν έχουμε κοινά συμφέροντα όλοι, ας το καταλάβουμε και ας το εμπεδώσουμε. Χαρακτηριστικό δείγμα της υποκρισίας, μεταξύ των άλλων, είναι ότι ενώ δήθεν καταγγέλλουν τον φορολογικό νόμο, ταυτόχρονα ετοιμάζονται να στήσουν υπηρεσίες λογιστικής υποστήριξης αγροτών για να έχουν ακόμη μια πηγή εσόδων σε βάρος των γεωργών, όπως κάνουν χρόνια τώρα με το ΟΣΔΕ, χωρίς να τους ενδιαφέρει καθόλου το προιόν και η τύχη του. Τέτοια κατάντια!

Η κρίση αγαπητοί, είναι πρωτίστως κρίση αξιών. Όσο αναγνωρίζονται οι απατεώνες, τόσο η κοινωνία μας θα βουλιάζει. Τι κοινά συμφέροντα μπορεί να έχουμε με ανθρώπους που πλούτισαν από τις απάτες με τις επιδοτήσεις; Από ανθρώπους που κατέστρεψαν τους συνεταιρισμούς; Από ανθρώπους που δήθεν μας λένε ότι πρέπει να κάνουμε σωστούς συνεταιρισμούς, αλλά ταυτόχρονα στέκονται δίπλα, στηρίζουν, νομιμοποιούν και ταυτίζονται με αυτούς που τους κατέστρεψαν; Από εμπόρους που το παίζουν συνεταιριστές; Από προέδρους συνεταιρισμών που εν μέσω κρίσης αγοράζουν χωράφια;

Ας έρθουμε τώρα στο σήμερα.
Κατά την άποψή μου η κρίση έχει πολύ δρόμο μπροστά και είμαστε ακόμη στον κατήφορο.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Πρώτα απ΄ όλα να απομονώσουμε αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση. Όσο δεν παίρνουμε καθαρή θέση καυτηριάζοντας τις πράξεις και τα έργα τους, όσο τους ανεχόμαστε ή μένουμε αποστασιοποιημένοι, τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει.
Στη συνέχεια, να ξεκινήσουμε να κάνουμε συγκεντρώσεις, στις οποίες θα επικρατεί νηφαλιότητα και να συζητάμε (για πολύ) τα αγροτικά θέματα συνολικά. Και επισημαίνω, «για πολύ χρόνο» διότι υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση και λάθος στερεότυπα σχετικά με τους συνεταιρισμούς και τον τρόπο λειτουργίας τους, που πρέπει να διευκρινιστούν. Αυτά θέλουν δομημένη συζήτηση με αρχή, μέση και τέλος. Δεν γίνονται στο πόδι.
Η άποψή μου είναι πώς δεν υπάρχει άλλη λύση από έναν σύγχρονο συνεταιρισμό-ομάδα παραγωγών. Έναν και μοναδικό για όλη την Αργολίδα, με υποκαταστήματα σε κάθε χωριό.
Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι για να υπάρξει επιτυχία, όλα πρέπει να γίνουν με σχέδιο και προγραμματισμό, με διαφάνεια και συλλογική λήψη αποφάσεων. Οπωσδήποτε, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η απομόνωση ανθρώπων με επικίνδυνα για το κοινό καλό συμφέροντα.
Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ξεκινήσουμε σιγά-σιγά να ανακόπτουμε την πορεία προς την καταστροφή, η οποία είναι αναπόφευκτη αν δεν αντιδράσουμε ώριμα και άμεσα.

Πώς μπορεί η αντίδραση να γίνει πράξη;
Πρέπει κάποιοι συμπολίτες μας που δεν έχουν εμπλακεί μέχρι τώρα με τα συνεταιριστικά να πάρουν πρωτοβουλίες. Ποιοι είναι αυτοί; Άνθρωποι ηθικοί, τολμηροί, εργατικοί και αποφασιστικοί, που ακούνε και ξέρουν να συζητάνε.
Ζητάω πολλά; Σας διαβεβαιώ ότι υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιοι, που ο καθωσπρεπισμός τους οδηγούσε όλα αυτά τα χρόνια να μην ανακατεύονται με τους συνεταιρισμούς. Τώρα τα παιδιά τους (μας) μαραζώνουν. Υπάρχουν πολλοί αγρότες αλλά και κτηματίες που είναι υπάλληλοι, έμποροι, καθηγητές, δικηγόροι, γιατροί, επαγγελματίες, συνταξιούχοι, κ.λπ., που είναι σοβαροί, τίμιοι, νοικοκυραίοι, αλλά δεν εμφανίζονται στους συνεταιρισμούς. Όλοι αυτοί πρέπει να καταλάβουν ότι με την αποχή τους, επιτρέπουν στα ζιζάνια να δυναμώνουν. Όπως καθαρίζουν τα χωράφια τους πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να καθαρίσουν και οι συνεταιρισμοί. Θέλουμε δεν θέλουμε εκεί παίζεται το παιχνίδι. Εκεί "κόβονται" οι τιμές. Εκεί καθορίζονται οι επιδοτήσεις.
Ένας σημαντικός λόγος που πρέπει να εμπλακούν όλοι αυτοί, είναι για να αλλάξει η ποιότητα του διαλόγου για τα αγροτικά θέματα στην περιοχή. Έτσι μόνο θα ντραπούν οι απατεώνες και οι άχρηστοι, που διάλυσαν τον κάμπο μας και οδήγησαν την κοινωνία σε μαρασμό.
Είχαμε όλες τις προϋποθέσεις να περάσουμε την περίοδο της κρίσης χωρίς να μας αγγίξει καν, αν είχαμε λίγο προσέξει τους συνεταιρισμούς και δεν αφήναμε την διαφθορά και την κουτοπονηριά να φτάσει στο ζενίθ.
Ακόμη δεν είναι αργά, αλλά απαιτείται συστράτευση νέων και υγειών δυνάμεων.

Είναι εύκολο; Όχι. Έχετε άλλη λύση; Την ακούμε και τη συζητάμε.
Αν λοιπόν θεωρείτε ότι, τουλάχιστον, αξίζει το κόπο να συζητήσουμε, σας καλώ να επικοινωνήσετε μαζί μου αφήνοντας όνομα και τηλέφωνο για να οργανώσουμε συναντήσεις. Συναντήσεις συζήτησης σε συνθήκες ηρεμίας και τάξης, όπου θα σχεδιάζουμε τη νέα στρατηγική, εμείς για τον τόπο μας.
Εφόσον ανταποκριθούν νέα πρόσωπα, η κατάσταση θα αλλάξει αστραπιαία. Ζυγίστε το και αποφασίστε. Έχουν δαπανηθεί τόσο χρήματα σε αναδιαρθρώσεις δέντρων, τι έχουμε να χάσουμε με μια "αναδιάρθρωση στρατηγικής"; Είναι δωρεάν και μπορεί να αποφέρει πολλά.
Καλή δύναμη σε αυτά που έρχονται.

Σπύρος Δ. Καχριμάνης

email: spiros@kaep.gr - τηλέφωνο: 27510 61114, 6944202854

13 Μαρ 2014

Ποιοι βάλλουν κατά της Π.Ε.Ν.Α και γιατί; Το έπος της κενής λογικής.




Του Σπύρου Καχριμάνη*

Το κείμενο που ακολουθεί, έχει ιστορικό χαρακτήρα. Αυτό που απασχολεί όσους αγαπάμε την Ελληνική γεωργία, είναι η ουσία και το έργο. Επειδή όμως κάποιοι βάλλουν κατά του κινήματος των νέων αγροτών, είναι απαραίτητο κάποια θέματα να μπουν στη θέση τους. Ξέρω ότι τους περισσότερους από σας δεν σας ενδιαφέρουν οι τυχόν προσωπικές κόντρες, σας ενδιαφέρει όμως σίγουρα η διαφάνεια και για το σκοπό αυτό γράφτηκε αυτό το κείμενο.

Το 1992, μαζί με μια ομάδα φίλων από την Αργολίδα δημιουργήσαμε την πρώτη Ένωση Νέων Αγροτών στην Ελλάδα και σιγά-σιγά το πρώτο δίκτυο οργανώσεων. Συμμετείχα ενεργά στην πορεία του εγχειρήματος μέχρι το 2001. Σταδιακά έχασα την άμεση επαφή, αλλά παρακολουθούσα συστηματικά τα τεκταινόμενα.
Όλοι γνωρίζαμε ότι τα τελευταία χρόνια, την τεχνική υποστήριξη της Π.Ε.Ν.Α. είχε αναλάβει ο κ. Δ. Μιχαηλίδης. Τον Ιούλιο του 2013 είδαμε μια εξαιρετικά σφοδρή επίθεση διά του Τύπου του κ. Δ. Μιχαηλίδη κατά της Π.Ε.Ν.Α. Την ίδια στάση κράτησε και η Agrenda.

Ζήτησα να ενημερωθώ από το νέο Δ.Σ. για τα πεπραγμένα, διότι είμαι μεταξύ αυτών που θίγονται από την δυσφήμιση της Π.Ε.Ν.Α. Ανακάλυψα την πλήρη διάλυση της οργάνωσης σε οργανωτικό, γραμματειακό, φορολογικό και λογιστικό επίπεδο. Βιβλία Γ.Σ. και Δ.Σ. κενά. Χωρίς φορολογικές δηλώσεις για 3 χρόνια και χωρίς φορολογική ενημερότητα. Εξώδικα που ζητούν επιστροφή επιχορηγήσεων για προγράμματα χωρίς συμβάσεις και ο πρώην πρόεδρος να αρνείται ότι τις υπέγραψε.

Ζητήθηκε η συνδρομή μου. Για το θέμα αποφασίστηκε να δοθεί λύση εσωτερικά. Παράλληλα, η επίθεση από Μιχαηλίδη και Agrenda συνεχιζόταν. Το Yπουργείο για πρώτη φορά δεν χρηματοδότησε το συνέδριο των νέων αγροτών. Η παλιά διοίκηση άφαντη.
Στις αρχές του έτους έκανα πρόταση στο Δ.Σ. για μια πλήρη αναδιοργάνωση της Π.Ε.Ν.Α. Ξεκινήσαμε, με σύμβαση για την συνδρομή μου ως συμβούλου διοίκησης, περασμένη στα βιβλία και ελεγμένη από δικηγόρο. Στην πορεία, Μιχαηλίδης και Αgrenda συνέχιζαν τις επιθέσεις. Μόνιμη επωδός, ότι οι εκλογές για το νέο Δ.Σ. ήταν "άκυρες".

Όλοι όσοι γνωρίζουμε τις διαδικασίες ή θέλουμε να μάθουμε, ξέρουμε πως μια συνέλευση σωματείου είναι παράνομη και άρα 'άκυρη", μόνο αν την κηρύξει το δικαστήριο σύμφωνα με το άρθρο 101 του ΑΚ. Η επίκληση άκυρης συνέλευσης που δεν την έχει κηρύξει το δικαστήριο, συνιστά συκοφαντική δυσφήμιση. Δεν δώσαμε συνέχεια γιατί καταλαβαίναμε πως η χρόνια παραμονή σε θέση εξουσίας δημιούργησε στον κ. Μιχαηλίδη σύνδρομα «κτητικότητας», ενώ παράλληλα έχασε μια πηγή εσόδων, κάτι που κατανοούμε, μέχρι ένα σημείο, λόγω της κρίσης. Για εμάς ο στόχος ήταν ένας και σαφής: Άμεση, διαφανής και ουσιαστική αναδιοργάνωση.

Ξεκινήσαμε το ξεσκαρτάρισμα. Κλείσαμε χρόνιες εκκρεμότητες, οργανώσαμε τη διοικητική υποστήριξη, δημιουργήσαμε ηλεκτρονική βάση δεδομένων, οργανώνουμε ομάδες εργασίας, δημιουργούμε εκπαιδευτικό υλικό κ.α.
Ο,τι κάναμε, ό,τι βρήκαμε και ό,τι προτείνουμε, το παρουσιάσαμε στη Γ.Σ. της 8ης Μαρτίου. Την ίδια μέρα, το πρωτοσέλιδο της Agrenda παρουσίασε τους νέους αγρότες ως ξυπόλυτους, με τρύπιες κάλτσες να βλέπουν ποδόσφαιρο. Ένα προσβλητικό για όλους τους νέους αγρότες στερεότυπο, που προβάλει μια εικόνα την οποία κακόβουλα προσπαθούν να περάσουν όσοι θέλουν να απαξιώσουν τον μόχθο του αγρότη. Γνωρίζω τον εκδότη, Γιάννη Πανάγο, και με γνωρίζει και αυτός, εδώ και πολλά χρόνια. Ξέρω και πάντα εκτιμούσα το ήθος του αλλά και την ευαισθησία του για τους αγρότες. Τι άλλαξε;

Στο εσωτερικό της εφημερίδας και στη σελίδα 6, υπάρχει το άρθρο του κ. Π. Αλεξανδρή με τίτλο: "Υπό την απειλή πραξικοπήματος η συνέλευση της ΠΕΝΑ στη Λάρισα". Ένα ρεπορτάζ ανυπόστατο, που βεβαίως δεν επιβεβαιώθηκε.
Η Π.Ε.Ν.Α. έκανε αυτό που όφειλε. Ενημέρωσε τα μέλη της για τα κακώς κείμενα, παρουσίασε τον απολογισμό της νέας διοίκησης, συζήτησε για τα κρίσιμα αδιέξοδα των αγροτών και παρουσίασε τις προτάσεις της. Με Δελτίο Τύπου ανακοινώσαμε τον ντροπιαστικό απολογισμό των «εργασιών Μιχαηλίδη». Η Αgrenda συνέχισε, σχολιάζοντας ότι είναι άνευ ουσίας τα θέματα που θίγονται. Ο συντάκτης της, κ. Αλεξανδρής μάλλον θεωρεί επουσιώδες για έναν οργανισμό την ανυπαρξία φορολογικών δηλώσεων. Επουσιώδες την απουσία φορολογικής ενημερότητας. Επουσιώδες το να έρχονται εξώδικα και να ζητούνται επιστροφές επιχορηγήσεων. Μάλλον για αυτόν η διαφάνεια δεν είναι προτεραιότητα.

Με όλα αυτά, προβληματίζομαι βαθιά για το τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από όλη αυτήν την επίθεση. Σχετικά με τον κ. Μιχαηλίδη είναι ξεκάθαρο. Είχε στήσει μια επιχείρηση και έχασε το μεροκάματο. Συνεχώς ανακαλύπτονται κρυφά προγράμματα. Το 2012, ο κ. Μιχαηλίδης ανακοίνωσε ότι η Π.Ε.ΝΑ. έκανε 196 εκδηλώσεις όπου ο ίδιος συμμετείχε εθελοντικά. Στην πορεία, βρέθηκε ότι υπήρχε πρόγραμμα της Γενικής Γραμματείας Νέας γενιάς με τίτλο "Τεχνική Υποστήριξη Νέων Αγροτών", όπου εντάσσονται οι παραπάνω δράσεις. Από ότι φαίνεται στο συγκεκριμένο πρόγραμμα έχουν γίνει και άλλα στο όνομα της Π.Ε.Ν.Α. χωρίς την Π.Ε.Ν.Α. Επί παραδείγματι, χρηματοδοτήθηκε το site της Π.Ε.Ν.Α. το οποίο όμως, είναι στην ιδιοκτησία του συνεργάτη του κ. Μιχαηλίδη κ. Γιατζόγλου!

Ταυτόχρονα, έχουν παρουσιαστεί μαρτυρίες και για χρήματα που έχει λάβει από διάφορες Ε.Ν.Α. για τεχνική υποστήριξη χωρίς να έχει εκδώσει παραστατικά. Για να είμαι ξεκάθαρος. Δεν θεωρώ πως αυτό είναι έγκλημα. Γίνεται όμως έγκλημα, με τη σημερινή, προδοτική του στάση απέναντι στους νέους αγρότες.

Τι συμβαίνει όμως με την Agrenda; Γιατί αυτό το μένος; Και που είναι το ήθος του Γιάννη Πανάγου που ξέραμε εμείς οι "γέροι", που έψαχνε πάντα την ουσία των πραγμάτων; Πώς η κοινή λογική έγινε «κενή» λογική; Τι σχέση έχουν οι νέοι αγρότες με τρύπιες κάλτσες; Γιατί χτυπάει το θεσμό; Πώς ξαφνικά, σε 7 μήνες, η Π.Ε.Ν.Α από πρότυπο οργάνωσης, "αδρανοποιήθηκε"; Επειδή έφυγε ο Μιχαηλίδης; Και τέλος πάντων ποια είναι η πρόταση; Νέες εκλογές; Ποιος τις αρνήθηκε;  Αλλά ο έλεγχος θα γίνει, αυτό να το γνωρίζετε. Την φύρα την πετάμε. Δεν την πουλάμε. Μόνο «καθαροί» μπορούμε να προχωρήσουμε.
Και μια τελευταία κουβέντα. Από την στιγμή που η ιστορία το έφερε να ασχοληθώ ξανά με τους Νέους Αγρότες, η Π.Ε.Ν.Α. θα γίνει πρότυπο οργάνωσης. Αν όχι, τότε θα πέσει σαν το κούγκι και θα πάρει όλα τα λαμόγια του χώρου μαζί.

Η Π.Ε.Ν.Α θα γίνει αυτό που της αρμόζει και αυτό που οι καιροί απαιτούν, πρότυπο διαφάνειας, καινοτομίας και συλλογικότητας. Γιατί με αυτό το όραμα την δημιουργήσαμε και αυτή είναι η αποστολή της. Αν ξεστράτισε, έχει γερές βάσεις και έχουν γνώση οι φύλακες για να την ξαναφέρουν στην αρετή. Ας πάρουν λοιπόν όλοι οι εμπλεκόμενοι τις αποφάσεις τους και ας διαλέξουν με ποια πλευρά είναι. Πάντως τα προγραμματάκια "ενημέρωσης" των νέων αγροτών, χωρίς οι νέοι αγρότες να ξέρουν τι παίζεται στην πλάτη τους, τελειώσαν. Όσοι το καταλάβουν νωρίς, τόσο το καλύτερο γι΄ αυτούς.

Σπύρος Καχριμάνης
τ. Γ.Γ. Ένωσης Νέων Αγροτών - Σύμβουλος διοίκησης Π.Ε.Ν.Α.
12 Μαρτίου 2014

14 Μαρ 2013

Αγροτικό παρακράτος



Σε ένα εγχειρίδιο του Αμερικάνικου υπουργείου γεωργίας σχετικά με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, αναφέρεται ότι, η "ηθική είναι η κύρια προϋπόθεση για υγιείς συνεταιρισμούς". Συνεχίζοντας εξηγεί, ότι, μόνον σε ένα περιβάλλον όπου επικρατούν αρχές και αξίες ηθικής και νομιμότητας μπορεί να αναπτυχθεί η εμπιστοσύνη, πάνω στην οποία χτίζονται σταθερές και αποτελεσματικές συνεργασίες.


Στην Ελληνική περίπτωση, ενώ ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν την γεωργία και αφιερώνουν τόνους ενέργειας για το "τι" και το "πώς", κανένας δεν θέλει να δει το μεγάλο αγκάθι που είναι η ανομία. Διότι, από το 1981, οπότε ξεκίνησαν και οι επιδοτήσεις, όλο το γεωργικό περιβάλλον "μπολιάστηκε" με ανηθικότητα, με αποτέλεσμα να χαθεί η εμπιστοσύνη και οι συνθήκες να είναι τοξικές σε οποιαδήποτε προσπάθεια συνεργασίας.


Άρα, είναι μάταιο να περιμένουν ανάπτυξη, όταν το περιβάλλον κατατρώει κάθε πόρο και κάθε εναπομείναν υγιές κύτταρο του οργανισμού. Οφείλουμε λοιπόν όλοι και πρωτίστως οι πολιτικοί, εν γνώσει και με την κάλυψη πολλών εξ αυτών οργανώθηκε όλο το έργο, να αντιληφθούμε ότι η ανάπτυξη θα έρθει μέσα από την συνεργασία και η συνεργασία θα έρθει μέσα από την αποκατάσταση των αρχών και των αξιών της ηθικής.


Ξεκινώντας από την κορυφή της ιεραρχίας, τα κόμματα, τους πολιτικούς, τις κυβερνήσεις και τις δημόσιες υπηρεσίες και συνεχίζοντας στους συνεταιρισμούς, έχει αναπτυχθεί ένα ισχυρό αγροτικό παρακράτος που σαν μοναδικό σκοπό έχει την νομή των επιδοτήσεων και την δημιουργία συνθηκών αποξένωσης μεταξύ των γεωργών. Το αγροτικό παρακράτος, έχει άρτια οργάνωση και έχει φροντίσει να μολύνει με πολύ μικρές δόσεις ανομίας πολλούς ανυποψίαστους, ηθικούς και νομοταγείς πολίτες, για να τους επιβάλει το νόμο της σιωπής. Πολλοί αναγκάστηκαν από τους "πατρόνες" του συστήματος να ενδώσουν σε μικρά πταίσματα διότι το αγροτικό παρακράτος δεν τους άφηνε άλλη διέξοδο. Με τον τρόπο αυτό, οι λίγοι κλέβουν τα "καρβέλια" και πετάνε και μερικά ψίχουλα, για να θολώνουν το τοπίο.


Όμως, όλοι ξέρουμε ότι οι πραγματικά υπεύθυνοι είναι λίγοι. Μετρημένοι στα δάχτυλα. Αυτοί κλέβουν και αυτοί εμποδίζουν την συνεργασία των γεωργών για να ελέγχουν το σύστημα. Ήρθε ή ώρα λοιπόν, το αγροτικό παρακράτος να ξηλωθεί. Δεν υπάρχει κανένας άλλο δρόμος και τρόπος για ανάπτυξη.

Σπύρος Καχριμάνης

ΕΠΑΘΛΟ, Φεβρουάριος 2013


2 Φεβ 2013

Για όλα φταίει το σύστημα...


Για όλα φταίει το σύστημα...


Καθημερινή της Κυριακής, 16.12.12

«​​​​Το όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του» έλεγε ο Αριστοτέλης και είχε δίκιο. Στην πολιτική, μια απλή πράξη πρόσθεσης δεν είναι αρκετή. Υπάρχουν ο πολλαπλασιασμός, η διαίρεση, οι μεταβλητές και κυρίως η πολυπαραγοντική ανάλυση. Μέχρι σήμερα, στον δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα μόνο προσθέτουμε. Δεν συνθέτουμε. Προσθέτουμε τις διαπιστώσεις μας, προσθέτουμε τις προτάσεις μας, αλλά αυτά αποτελούν μόνο τα «μέρη» του συστήματος και όχι τον «όλον».
Με τον ίδιο τρόπο, το φαινόμενο της αποσπασματικότητας καταδυναστεύει και την αγροτική πολιτική της χώρας. Τα αγροτικά προβλήματα διατυπώθηκαν (μειωμένη ανταγωνιστικότητα, έλλειμμα εκπαίδευσης, δικτύων, έρευνας, συνεταιριστικής επιχειρηματικότητας, κ.ά.) και τίποτα δεν λύθηκε. Οι προτάσεις διεξόδου κατατέθηκαν (στροφή στα ποιοτικά προϊόντα, μείωση κόστους παραγωγής, διά βίου εκπαίδευση, γραφειοκρατική απλοποίηση κ.ά.) και τίποτα δεν εφαρμόστηκε.
Το ΤΙ πρέπει να γίνει σήμερα, είναι πια γνωστό. Το ΓΙΑΤΙ φτάσαμε ώς εδώ, το εντοπίσαμε. Είναι οι αποσπασματικές, ασυνάρτητες, αντιδράσεις που δημιουργούν μια αυτιστική συσσώρευση προβλημάτων και μια διαρκή πολυπλοκότητα. Αυτό που λείπει είναι το ΠΩΣ. Κι εκεί μπαίνει το «ειδικό εργαλείο»: το σύστημα παραγωγής αγροτικής και γεωργικής πολιτικής.
Ας δούμε λοιπόν τι σημαίνει «Συστημική διαδικασία παραγωγής αγροτικής και γεωργικής πολιτικής». Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα και το εγχειρίδιο «Agriculture Investment Sourcebook» (2004), η «αγροτική πολιτική» (rural policy) είναι το ευρύ πλαίσιο, ο «μεγάλος πίνακας» που διαχειρίζεται στο σύνολό τους τα κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά, πολιτιστικά ζητήματα των αγροτικών περιοχών και κοινωνιών. Μέσα στον «μεγάλο πίνακα» αναπτύσσονται και άλλες πολιτικές, με κυριότερη τη «γεωργική πολιτική» (agricultural policy) που διαχειρίζεται θέματα της πρωτογενούς παραγωγής μέχρι και την κατανάλωση.
Επομένως, οι δύο πολιτικές είναι αλληλοεξαρτώμενες και πρέπει να ασκούνται με βάση ένα στρατηγικό σχέδιο με βασικά δομικά στοιχεία όπως:
I. Λεπτομερή αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης του αγροτικού τομέα σε επίπεδο παραγωγικών, διοικητικών, θεσμικών, εκπαιδευτικών, επικοινωνιακών και εν γένει οργανωσιακών δομών.
II. Μακροχρόνιο εθνικό όραμα με χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον μιας γενεάς, με λεπτομερή πρόβλεψη ποσοτικών, ποιοτικών και χρονικών στόχων, μέσων, διαδικασιών και τακτικών.
III. Διαγνωστική μελέτη των εμποδίων που ορθώνονται για την επίτευξη του οράματος και των επιμέρους στόχων.
IV. Πρόγραμμα δράσης που να περιλαμβάνει το κόστος, τις αρμοδιότητες κάθε εμπλεκόμενου και μια αποτελεσματική διαδικασία παρακολούθησης, αξιολόγησης και επανασχεδιασμού στόχων, μέσων και διαδικασιών.
Με βάση τις παραπάνω αρχές, στην Ελλάδα διαπιστώνουμε αφενός ότι δεν διακρίνονται οι έννοιες «αγροτική» και «γεωργική» πολιτική, ώστε να εφαρμοστούν και οι αντίστοιχες πολιτικές, αφετέρου ότι το επονομαζόμενο υπουργείο «Αγροτικής Ανάπτυξης» δεν ασχολείται διόλου με την «αγροτική πολιτική» (τον «μεγάλο πίνακα»), διόλου με την ανάπτυξη και εκτός από έλλειψη μακροχρόνιου εθνικού οράματος, μετρήσιμων στόχων και ρεαλιστικής στρατηγικής αυτό που κυρίως απουσιάζει, είναι το σύστημα αξιολόγησης και επανασχεδιασμού.
«Από πού ξεκινάμε;». Ξεκινάμε από την αρχή. Πρώτον, επιμένουμε στη δημιουργία μιας συστημικής διαδικασίας παραγωγής πολιτικής και δεύτερον, χρησιμοποιούμε «καλά παραδείγματα». Ενδεικτικά παραθέτω το περίγραμμα του τρέχοντος Στρατηγικού Σχεδίου (Σ.Σ.) του υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ. Αποτελείται από (μόνο) 46 σελίδες και είναι ένα κείμενο απλό, συνεκτικό, κατανοητό και λειτουργικό που ήδη από τα περιεχόμενα και μόνο, γίνεται σαφής περιγραφή μιας ολοκληρωμένης αγροτικής πολιτικής. Η «αποστολή» του υπουργείου και του Σ.Σ. αποτυπώνεται στην πρόταση: «Διεκδικούμε ηγετική θέση στην αγροτική πολιτική, στην τροφή, στους φυσικούς πόρους, στη γεωργική ανάπτυξη, στη διατροφή και στους σχετικούς τομείς, βασιζόμενοι στην καλύτερη διαθέσιμη τεχνογνωσία και την αποτελεσματικότερη διαχείριση (management)»
Είναι μια απόλυτα στοχευμένη προσέγγιση που απαντάει στο τι θέλουμε να γίνουμε (ηγέτες), που (σε ποιους τομείς) και πώς (έμφαση στον επαγγελματισμό). Το αντίστοιχο εθνικό στρατηγικό σχέδιο της χώρας μας (2007-2013) εστιάζει στην «αειφόρο αγροτική ανάπτυξη μέσω της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας». Αυτό δυστυχώς δεν είναι θέση, είναι διάθεση.
* Ο κ. Σπύρος Καχριμάνης είναι πρόεδρος Κέντρου Αγροτικής Επιχειρηματικότητας.

8 Νοε 2012

Ελληνική γεωργία. Οι συντελεστές της αλλαγής.








Η ελληνική γεωργία, έχει μπει σε ένα καθοδικό σπιράλ θανάτου.  Για την ανάκαμψη του τομέα απαιτούνται άμεσες, ολοκληρωμένες και ριζοσπαστικές διαρθρωτικές αλλαγές, που θα αποτυπωθούν και θα υλοποιηθούν στα πλαίσια ενός  πολιτικού και στρατηγικού σχεδιασμού τουλάχιστον εικοσαετίας.

Του Σπύρου Καχριμάνη*



Η απογείωση των τιμών των τροφίμων, «το κίνημα της πατάτας», η ανεργία στο δευτερογενή και τριτογενή τομέα και το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων, έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, που πιέζει ασφυκτικά το πολιτικό σύστημα. Η υπόθεση «γεωργία - παραγωγή», έχει γίνει το αγαπημένο θέμα των δημόσιων συζητήσεων, όλοι κόπτονται για την αναγκαιότητα αύξησης της παραγωγής και, όντας απροετοίμαστοι,  ακολουθούν την εύκολη πολιτική πρακτική των συνθημάτων, της αοριστολογίας και των αποσπασματικών -δήθεν καινοτόμων- ιδεών.

Προωθούν με αυτό το τρόπο μια εικονική προοπτική, ότι, δήθεν, ξαφνικά, η Ελλάδα θα επιστρέψει στην παραγωγή, ότι η γεωργία θα απορροφήσει όλους τους χειμαζόμενους πολίτες των αστικών κέντρων και ότι η ανεργία στον αστικό χώρο είναι ένα κακό όνειρο που θα τελειώσει μόλις ο κόσμος ξεχυθεί στους κάμπους και στα βουνά. Το έργο ολοκληρώνεται με τους «αετονύχηδες συμβούλους» που πουλάνε ελπίδα, παραγωγές και όνειρα, αλλά κανένας δεν έκανε μια στοιχειώδη έρευνα αγοράς και κανένας δεν ανέλυσε ποτέ τις πραγματικές συνθήκες που βιώνουν αυτοί που σήμερα καλούνται να «επενδύσουν» τους υλικούς και ψυχικούς τους πόρους στον αγροτικό τομέα.

Με τις προσδοκίες που καλλιεργούνται, σε λίγο, όλοι θα πρέπει να τρώμε καθημερινά σαλιγκάρια μαζί με διάφορα άλλα απίθανα προϊόντα  για να απορροφηθούν οι παραγωγές που προωθούνται μετά μανίας ως «καινοτόμες».

Όμως, η πραγματικότητα στην Ελληνική γεωργία είναι ζοφερή. Όχι μόνο δεν μπορεί να απορροφήσει νέους απασχολούμενους, αλλά εξοντώνει με καταιγιστικούς ρυθμούς και τους είδη υπάρχοντες γεωργούς. Και ο λόγος είναι ένας και μοναδικός. Δεν έγινε ποτέ και από κανέναν ολοκληρωμένος σχεδιασμός, με αποτέλεσμα, το γεωργικό σύστημα της χώρας να διαλυθεί με όλη τη σημασία της έννοιας.

Επιχειρείτε, λοιπόν, στο παρόν κείμενο, μια συνοπτική, αλλά ολοκληρωμένη προσέγγιση των αιτίων - προβλημάτων καθώς και των αλλαγών-πολιτικών που απαιτούνται για την ανασυγκρότηση του γεωργικού τομέα. Μια ανασυγκρότηση η οποία πρέπει να γνωρίζουμε ότι θα είναι δύσκολη, επίπονη και χρονοβόρος.  Ο σκοπός του άρθρου είναι διττός. Αφενός πρέπει να γνωρίζουν την πραγματικότητα όσοι σκέπτονται να εμπλακούν στον γεωργικό τομέα και να μην παρασύρονται από τις σειρήνες που τους τάζουν λαγούς με πετραχήλια.  Αφετέρου πρέπει να αλλάξει η θεματολογία της δημόσιας-πολιτικής συζήτησης για την Ελληνική γεωργία, να φύγει από τις ευχές, τα «πρέπει» και τα «θα» και να περάσει στο «Tι-Γιατί-Ποιος-Πώς-Πότε».

Η πραγματικότητα στην Ελληνική γεωργία.


Η Ελληνική γεωργία έχει διαφορετικά προβλήματα (αίτια) ανά κλάδο, τομέα και προϊόν. Σε ορισμένα προϊόντα υπάρχει, πράγματι, έλλειμμα παραγωγής (π.χ. γαλακτοκομικά), σε ορισμένα, όχι. Το πραγματικό όμως πρόβλημα σε όλα, είναι στην παραγωγικότητα και στην ανταγωνιστικότητα. Προκειμένου να σχεδιαστεί μια ολοκληρωμένη πολιτική και στρατηγική πρόταση, πρέπει να ερευνηθεί η διαθεσιμότητα ή όχι των θεμελιωδών συντελεστών της παραγωγής. Στον παρακάτω πίνακα αποτυπώνονται οι βασικοί συντελεστές παραγωγής και τι εννοούμε με τον καθένα στην γεωργία.



ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ Σ.Π. ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ
ΕΔΑΦΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΓΗ
ΝΕΡΟ
ΕΡΓΑΣΙΑ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ=ΓΝΩΣΗ
ΤΕΧΝΙΚΗ=ΕΜΕΙΡΙΑ
ΧΕΙΡΟΝΑΚΤΙΚΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ
(Νερό, δίκτυα μεταφορών...)
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
ΘΕΣΜΟΙ
(Επιμελητήρια, συνεταιρισμοί, clusters...)


Στον σχεδιασμό γεωργικής πολιτικής οι συντελεστές της παραγωγής είναι θεμελιώδεις προϋποθέσεις και απαιτείται η εξασφάλισή τους ως σύνολο. Δεν μπορούμε δηλαδή να προχωρήσουμε αν λείπει έστω και ένας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στην ουσία, η γεωργική πολιτική είναι το μίγμα των συντελεστών γεωργικής παραγωγής (κάτι σαν το μίγμα μάρκετινγκ). Ας τους δούμε στην ελληνική περίπτωση.

Συντελεστής παραγωγής «ΕΔΑΦΟΣ»

Με τον όρο αυτό εννοούμε τους φυσικούς πόρους οι οποίοι έχουν διαφορετική έννοια σε κάθε κλάδο της οικονομίας. Διαφορετικά ορίζεται ο συντελεστής «έδαφος» π.χ. στον τουρισμό, διαφορετικά στη βιομηχανία και διαφορετικά στη γεωργία.

Στη γεωργία ο συντελεστής παραγωγής "ΕΔΑΦΟΣ" απαρτίζεται από δύο συστατικά που είναι:

α) η γόνιμη γεωργική γη και

β) το νερό.

Ως «γεωργική γη» εννοούμε το έδαφος το οποίο, α) αφενός διαθέτει παραγωγικά χαρακτηριστικά (γονιμότητα) και β) έχει ορισθεί ως «γεωργική γη» με βάση την εθνική χωροταξική νομοθεσία. Όσον αφορά την γονιμότητα του εδάφους, πρέπει να γνωρίζουμε οτι έχει μειωθεί δραματικά από την εντατική χρήση αγροχημικών και την απομάκρυνση των οργανικών υλικών από την ύπαιθρο και αυτό δεν είναι μια απλή υπόθεση. Αυτό που σχηματικά ονομάζεται «ποιοτική γεωργία», απαιτεί την ανάκτηση της γονιμότητας των γεωργικών εδαφών και αντιλαμβάνεται με αυτό κάποιος, πόσο σύνθετη αρχίζει να γίνεται η υπόθεση.

Όσο για τη χωροταξική οριοθέτηση των γεωργικών γαιών και αυτή δεν υφίσταται, διότι, ως γνωστόν, σχετική νομοθεσία στην χώρα δεν υπάρχει. Όλα σχεδόν τα εδάφη της Ελληνικής υπαίθρου είναι, ταυτόχρονα, εν δυνάμει αγροτικά, αλλά και βιομηχανικά/βιοτεχνικά και οικιστικά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η αξία της γης -για αγορά ή ενοικίαση- να διαμορφώνεται με τις ανώτερες κατά περίπτωση τιμές και κάποιος που θέλει να αποκτήσει πρόσβαση σε γεωργική γη να μην έχει αυτή τη δυνατότητα. Σε όλες τις χώρες που έχουν γεωργία, η γεωργική γη είναι διακριτή οντότητα χωροταξικά, φορολογικά και  ιδιοκτησιακά (μεταβίβαση γεωργική γης μόνο σε γεωργούς, τράπεζες γεωργικής γης, μη κατάτμηση κ.λπ.).

Ο υπο-συντελεστής «νερό», είναι το πλέον σημαντικό και θεμελιώδες έλλειμμα της Ελληνικής γεωργίας. και όταν αναφέρουμε «νερό», εννοούμε βέβαια καλής ποιότητας και σε επάρκεια.  Νερό, βέβαια, η χώρα διαθέτει, αλλά το αφήνουν οι πολιτικοί και το κράτος να οδηγείται στη θάλασσα!. Τεράστιες γεωργικές εκτάσεις και χιλιάδες γεωργοί έχουν παροπλιστεί, καθώς το κράτος τους έχει αφαιρέσει την πρόσβαση στον κρίσιμο αυτό συντελεστή της παραγωγής. Η ιστορία θα καταγράψει αυτήν την πολιτική των κυβερνήσεων των τελευταίων 40 ετών, σαν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της χώρας.  Αν υπήρχε διαθέσιμο (24 ωρες/365 ημέρες) και καλής ποιότητας νερό στην Ελληνική ύπαιθρο, η εικόνα της Ελληνικής γεωργίας θα ήταν πολύ διαφορετική.

Συντελεστής παραγωγής «ΕΡΓΑΣΙΑ»

Η  εργασία στη γεωργία αναλύεται σε τρεις κατηγορίες:

α) Την πνευματική,

β) την τεχνική και

γ) την αμιγώς χειρωνακτική.

Η γεωργική δραστηριότητα είναι εντάσεως γνώσης. Η γεωργία είναι κυρίως μια «πνευματική εργασία». Αν αυτό εκλαμβάνεται από κάποιους ως υπερβολικό, απλώς δεν γνωρίζουν τις απαιτήσεις του γεωργικού έργου. Δεν γνωρίζουν ότι ένα μεγάλο εύρος γνωστικών πεδίων συμμετέχουν στην γεωργική παραγωγή, όπως γεωπονία, εδαφολογία, μηχανική, υδραυλική, οικονομικών, διαχείρισης ανθρώπινων πόρων, μάρκετινγκ, πληροφορικής κ.α. Προϋπόθεση για την επάρκεια του πόρου, είναι να υπάρχει συστηματοποίηση της γνώσης. Δηλαδή ένα ολοκληρωμένο σύστημα γεωργικής εκπαίδευσης, κατάρτισης και διά βίου μάθησης. Οι όροι αυτοί έχουν «παίξει» πολύ σε όλα τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων. Το αποτέλεσμα όμως είναι η χώρα να παρέχει μηδενικές υπηρεσίες, παρά τα τεράστια ποσά που έχουν δαπανηθεί σε μελέτες, και  χειμάζουσες υποδομές.

Η τεχνική εργασία είναι εξίσου σημαντική με την πνευματική και προϋποθέτει βιωματική εμπειρία. Εμπειρική τεχνική γνώση είναι π.χ. το μπόλιασμα των δέντρων, είναι το κλάδεμα, είναι το άρμεγμα, είναι η υποστήριξη του τοκετού των ζώων κ.λπ. Αυτή η εξειδίκευση απαιτεί την μεταβίβαση της γνώσης μέσα από εμπειρικές διαδικασίες. Σε όλες τις σοβαρές χώρες αυτό το ρόλο αναλαμβάνουν επαγγελματίες γεωργοί -που έχουν περάσει ειδικά σεμινάρια- και εκπαιδεύουν τους νέους γεωργούς σε οργανωμένα για το σκοπό αυτό, αγροκτήματα (πρότυπα/εκπαιδευτικά αγροκτήματα) μεταδίδοντας τους την προστιθέμενη αξία της πρακτικής άσκησης που δεν την βρίσκεις στα βιβλία.

Η χειρωνακτική εργασία στη γεωργία είναι και αυτή μια δύσκολη υπόθεση. Η απαξίωση του γεωργικού επαγγέλματος σε συνδυασμό με την έλλειψη νομοθεσίας για τον σαφή ορισμό του γεωργικού εργάτη, έχει αποκλείσει μεγάλο ποσοστό Ελλήνων από το χώρο. Η χειρωνακτική εργασία στην Ελληνική γεωργία, ως γνωστόν, παρέχεται από αλλοδαπούς. Οι περισσότεροι εξ αυτών εργάζονται παράνομα, οπότε αν εφαρμοστεί η νομοθεσία, θα υπάρξει έλλειμμα του συγκεκριμένου ανθρώπινου πόρου. Επιπλέον, μην θεωρούμε ότι η χειρωνακτική εργασία στη γεωργία είναι μειωμένων απαιτήσεων. Ο σύγχρονος γεωργικός εργάτης πρέπει να έχει αντίληψη του έργου στο οποίο συμμετέχει. Κακοί χειρισμοί π.χ. στην συλλογή των καρπών ακυρώνουν τυχόν ορθές καλλιεργητικές πρακτικές και υποβαθμίζουν την ποιότητα των τελικών προϊόντων. Παράλληλα, οι απαιτήσεις για πιστοποίηση της γεωργικής παραγωγής σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, επιβάλλουν την συμμετοχή στις χειρωνακτικές εργασίες αγροτοεργατών που είναι εκπαιδευμένοι γι' αυτό που κάνουν, έχουν πιστοποιητικό υγείας κ.λπ. Υπό τις επικρατούσες συνθήκες τα παραπάνω δεν εκπληρούνται.
Ενδεικτικά μέτρα για την ρύθμιση του θέματος είναι η πιστοποίηση του επαγγέλματος του αγροτοεργάτη, με την έννοια της ύπαρξης μιας στοιχειώδους εκπαίδευσης και ενός πιστοποιητικού υγείας. Αυτό, αυτόματα, θα αναβαθμίσει το χώρο, θα προσελκύσει νέους, θα βελτιώσει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και αυτές με την σειρά τους την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα του κλάδου. Παράλληλα, μια τέτοια πολιτική, θα βελτίωνε σημαντικότατα τη σχέση κόστους/οφέλους των αγροτοεργατών. Αυτή τη στιγμή, η σχέση αυτή είναι ασύμφορη για όλες τις πλευρές. Οι εργάτες γης θεωρούν πως δεν αμείβονται επαρκώς, οι δε εργοδότες καταγράφουν υπερβολικό κόστος σε σχέση με τον διεθνή ανταγωνισμό. Πώς όμως να μην συμβεί αυτό όταν οι αγροτοεργάτες δεν γνωρίζουν τι πρέπει και πώς να το κάνουν ή όταν δεν μπορούν καν να επικοινωνήσουν;

Συντελεστής παραγωγής «ΚΕΦΑΛΑΙΟ»

Οι συντελεστές του «κεφαλαίου» που συμμετέχουν και καθορίζουν το αποτέλεσμα της γεωργικής παραγωγής είναι:

α)   Οι πάγιες κρατικές υποδομές και

β) τα επενδυτικά κεφάλαια.

Το τεράστιο έλλειμμα που παρουσιάζουμε σε πάγιες κρατικές υποδομές της γεωργίας αφορά στα δίκτυα διαχείρισης υδάτων και στις υποδομές μεταφορών των αγροτικών προϊόντων (δίκτυα). Η χώρα μας όφειλε, οφείλει και επιβάλλεται να δημιουργήσει ένα σύγχρονο εθνικό δίκτυο διαχείρισης υδάτων. Προσοχή στους δύο όρους που χρησιμοποιούνται. «Ένα» και «σύγχρονο». Με τον όρο «ένα» καυτηριάζουμε την αποσπασματική εκτέλεση έργων που δεν συνεργάζονται μεταξύ τους. Με τον όρο «σύγχρονο», καυτηριάζουμε το γεγονός ότι ακόμη σχεδιάζονται έργα άρδευσης με ανοικτούς αγωγούς (κανάλια), που η τεχνολογία και η αποδοτικότητά τους είναι παρωχημένη. Στην εποχή της ερημοποίησης, της κλιματικής αλλαγής, της στάγδην άρδευσης, κάποιοι, επιμένουν σε ανοικτά δίκτυα. Όσον αφορά στις υποδομές μεταφοράς, θα υπογραμμίσουμε, ότι, είναι τόσο κρίσιμες, που, εάν η χώρα διέθετε ένα εμπορικό σιδηροδρομικό δίκτυο συνδεδεμένο με την υπόλοιπη Ευρώπη (μαζί με νερό), το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να συνεχίσει να είναι το ίδιο σπάταλο και να έχουμε πλεονασματικό ισολογισμό!. Τόσο απλά.

Καθόλου απλά, όμως, δεν είναι τα πράγματα με τα τραπεζικά προϊόντα στη γεωργία. Η στρόφιγγες της χρηματοδότησης έχουν κλείσει ούτως ή άλλως για τις παραγωγικές δραστηριότητες στην Ελλάδα, αλλά ειδικά για την γεωργία τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Το να εξασφαλίσει (υγιή) τραπεζικό δανεισμό μια γεωργική επιχείρηση, είναι από τα πιο δυνατά ανέκδοτα που κυκλοφορούν στην ελληνική ύπαιθρο. 

Συντελεστής παραγωγής «ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ»

Λένε, ότι το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Έλληνα, δεν το σταματά τίποτα.

Θα συμπληρώσω: Μόνο το Ελληνικό κράτος το κατάφερε.

Η επιχειρηματικότητα, δεν είναι απλώς ένα μίγμα προσωπικών χαρακτηριστικών, ένα μίγμα, δηλαδή, κουλτούρας, γνώσης, αποφασιστικότητας, διορατικότητας, εφευρετικότητας κ.λπ. Αυτά είναι ο σπόρος. Για να βλαστήσει, χρειάζεται και «γόνιμο έδαφος». Αυτό το εξασφαλίζει το κράτος.

Η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας είναι επικηρυγμένη. Ιδιαίτερα η γεωργική. Πολλοί φραγμοί είναι κοινοί με τους άλλους κλάδους της οικονομίας, όπως είναι η πολυνομία, το ασταθές και εχθρικό φορολογικό σύστημα, η δημόσια διοίκηση κ.λπ.Όμως, η γεωργική επιχειρηματικότητα δεν είναι απλώς επικηρυγμένη στη χώρας μας. Είναι παντελώς αποκλεισμένη και ακρωτηριασμένη. Ορισμένα παραδείγματα που δεν είναι ευρέως γνωστά, καθώς κανένα κόμμα και κανένα Μέσο δεν προβάλλει, το επιβεβαιώνουν.

Ας υποθέσουμε ότι θέλει κάποιος να ασκήσει το γεωργικό επάγγελμα. Ας υποθέσουμε ότι έχει γη και κεφάλαια (ανέκδοτο). Τι πρέπει να κάνει; Έναρξη επαγγέλματος και ασφάλιση στον Οργανισμό Γεωργικών Ασφαλίσεων (Ο.Γ.Α.). Λάθος!
Δεν υπάρχει καμία διαδικασία έναρξης γεωργικού επαγγέλματος στη χώρα μας και ο Ο.Γ.Α. σε ασφαλίζει μόνο εάν έχεις ήδη γεωργική παραγωγή και μετά από 12 έως 18 μήνες από την έναρξη της δραστηριότητας. Σωστά διαβάσατε. Αν ένας πολίτης ξεκινήσει να ασχολείται με την γεωργία, ο ΟΓΑ δεν τον ασφαλίζει, παρά μόνο όταν θα εμφανίσει γεωργικό εισόδημα! Δηλαδή, κατά το πρώτο και κρίσιμο στάδιο της εγκατάστασης του νέου επιχειρηματία στη γεωργία, είναι ανασφάλιστος. Αν τώρα ο ενδιαφερόμενος θέλει να ασχοληθεί με την κτηνοτροφία και θέλει να κατασκευάσει ένα στάβλο, τότε, θα πρέπει να περιμένει από 12 έως 18 μήνες για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων. Πλείστα τέτοια παραδείγματα επιβεβαιώνουν το άγονο επιχειρηματικά περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική γεωργία.

Μια υποκατηγορία του συντελεστή «επιχειρηματικότητα» στη γεωργία είναι και οι θεσμοί. Θα αρκεστούμε σε ένα μόνο που είναι ο πλέον κρίσιμος για τη γεωργία. Τους συνεταιρισμούς. Το εργαλείο με το οποίο όλος ο σύγχρονος κόσμος ασκεί γεωργική επιχειρηματικότητα. Το θεσμό που θα έπρεπε να  έχουμε διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού.  Το θεσμό που εξασφαλίζει:

-Αύξηση διαπραγματευτικής δύναμης.

-Οικονομίες κλίμακας.

-Επικοινωνία και συνεργασία.

-Εκπαίδευση.

-Δυνατότητα πρόσβασης στα «αδιαίρετα» μέσα παραγωγής, δηλαδή παρέχει στους μικρούς γεωργούς την δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε γεωργικό εξοπλισμό που ο καθένας ξεχωριστά δεν μπορεί να αποκτήσει λόγω κόστους.

Ως γνωστόν, ο θεσμός των  γεωργικών συνεταιρισμών στη χώρα έχει διαλυθεί...

Συντελεστές και διαδικασίες αλλαγών.


Είναι προφανές πώς η  Ελληνική γεωργία, έχει μπει σε ένα καθοδικό σπιράλ θανάτου.  Οι καλές προθέσεις και τα ευχολόγια επιτείνουν την κατάρρευση και επιταχύνουν την αποσύνθεση όσων υγειών πόρων έχουν απομείνει.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για κορόνες και συνθήματα. Ο δρόμος είναι ένας. Απαιτούνται ολοκληρωμένες (και όχι αποσπασματικές) ριζοσπαστικές διαρθρωτικές αλλαγές, που θα αποτυπωθούν και θα υλοποιηθούν στα πλαίσια ενός  πολιτικού και στρατηγικού σχεδιασμού, τουλάχιστον εικοσαετίας.

Η λύση βρίσκεται στην ταυτόχρονη ρύθμιση,  των παρακάτω ζητημάτων:

Γνώση - Υδάτινοι πόροι - Θεσμοί - Χρηματοδότηση - Νομοθεσία - Χωροταξικό - ρόλος Δημοσίου.

Γνώση: Άμεση οργάνωση, παροχή και πιστοποίηση, με αποτελεσματικό τρόπο (μεταφορά εμπειρίας), όλου του φάσματος γεωργικών γνώσεων σε μία επιλεγμένη ομάδα γεωργών ανά περιοχή (αρχικά). Οι γεωργοί αυτοί σε συνδυασμό με μια σειρά πρόσθετα κίνητρα, θα λειτουργήσουν σαν εμπροσθοφυλακή αλλαγής νοοτροπίας μέσα από το παράδειγμά τους. Στα πλαίσια της εκπαίδευσής τους θα είναι και ο σχεδιασμός βιώσιμων γεωργικών επιχειρήσεων, στις οποίες την ευθύνη καλής λειτουργίας, για ένα διάστημα και έως ότου «καλιμπραριστεί» το σύστημα, θα έχει και η δημόσια διοίκηση (διοικητική συνυπευθυνότητα). 

Υδάτινοι πόροι: Εθνικό σχέδιο διαχείρισης υδάτινων πόρων με βάση τις αρχές: α) Ούτε σταγόνα νερού στη θάλασσα, β) σύγχρονο δίκτυο κλειστών αγωγών μεταφέρει και παρέχει (συνεχώς) άριστης ποιότητας νερό σε κάθε αγρόκτημα της χώρας.

Θεσμοί: Πλήρης αναμόρφωση του θεσμού των αγροτικών συνεταιρισμών και υποχρεωτική εκπαίδευση των στελεχών διοίκησης. Υποστήριξη της δημιουργίας πιλοτικών αγροτικών συνεταιρισμών μέσω της μεταφοράς καλών παραδειγμάτων από το εξωτερικό. Δημιουργία εθνικής ομάδας καθοδήγησης (mentroring). Εξυγίανση της αγοράς τροφίμων.

Χρηματοδότηση: Εγκαθίδρυση ενός αποτελεσματικού συστήματος χρηματοδότησης αγροτικών επενδύσεων.

Νομοθεσία: Κωδικοποίηση αγροτικής νομοθεσίας. Ανάληψη από την διοίκηση πάσης φύσεως διοικητικών διαδικασιών. Θεσμοθέτηση μόνιμης αρχής επικαιροποίησης και βελτίωσης αγροτικής νομοθεσίας. 

Χωροταξικό: Ορισμός περιοχών γεωργικής γης. Τράπεζα γης. Κίνητρα μεγέθυνσης - αντικίνητρα κατάτμησης, αγροτικής γης.  

Δημόσια διοίκηση: Νέο οργανόγραμμα κατά τα διεθνή πρότυπα. Άμεση σύνδεση κάθε διοικητικού τομέα με τον αντίστοιχο παραγωγικό κλάδο. Αξιολόγηση και σύνδεση αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων κάθε διοικητικού τομέα με βάση τα ετήσια αποτελέσματα του κλάδου στον οποίο αναφέρεται.

Όσον αφορά στη διαδικασία που πρέπει να ακολουθεί για την αλλαγή, θα επανέλθουμε στα αρχικά ερωτήματα: «Tι-Γιατί-Ποιος-Πώς-Πότε» Η διαδικασία πρέπει να απαντά με σαφήνεια σε όλα εξ αυτών με τον εξής -σχηματικά- τρόπο:

ΤΙ; Σε ποιες αγορές απευθυνόμαστε; Τι θέλουμε να παράγουμε συγκεκριμένα; (ποσότητες, ποιότητες, χαρακτηριστικά...)

ΓΙΑΤΙ; Γιατί «αυτό το προϊόν» και όχι το «άλλο»;

ΠΟΙΟΣ; Ποιος θα το παράγει; Ποιος ο ρόλος του κράτους;

ΠΩΣ; Πώς θα το παράγουμε; Με ποια γνώση, μέσα, χωράφια, νερό; Πως θα το πουλήσουμε;

ΠΟΤΕ; Πότε θα γίνει η Α ενέργεια; Πότε η Β κ.λπ.

Όλα τα παραπάνω μπορεί να μην μοιάζουν εύκολα είναι όμως χτισμένα πάνω στα απλά και στοιχειώδη ερωτήματα που κανένας πολιτικός μέχρι σήμερα δεν έχει απαντήσει, ή μάλλον δεν έχει θέσει! Όμως, αν θέλουμε να ξαναβάλουμε μπροστά την παραγωγική μηχανή, οφείλουμε να το πράξουμε με αυτό τον τρόπο. Όλα τα άλλα είναι επικίνδυνοι πειραματισμοί. Και μην ξεχνάμε, η πείνα δεν είναι «πρό», είναι εντός των πυλών.

Άργος 8/6/2012

* Ο Σπύρος Καχριμάνης είναι πρόεδρος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (www.kaep.gr), πρόσφατα έχει εκδώσει το βιβλίο «ΓΟΝΙΜΗ ΧΩΡΑ-ΑΓΟΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» (Εκδόσεις Παπασωτηρίου) - www.agrotikiellada.gr

6 Μαΐ 2012

Από τα σαλόνια στα... αλώνια


Τον Απρίλιο του 2007, πρίν 5 χρόνια, δημοσίευσα το παρακάτω κείμενο στο περιοδικό έπαθλο. Δείτε πόσο επίκαιρο είναι το τέλος του με τις εκλογές 2012...

 

Η θεωρία του χάους και η αγροτική πολιτική

Η λέξη-έννοια «Χάος» χρησιμοποιείται από τα παλιά χρόνια, προκειμένου να περιγράψει την αταξία, την ακαταστασία, τη διάλυση, τη σύγχυση και το μπάχαλο.

Τη δεκαετία του 1960, ο Έντουαρντ Λόρεντζ εισήγαγε τον όρο στην σύγχρονη επιστήμη, όταν με επιστημονικές παρατηρήσεις απέδειξε ότι μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή. Χάος, δηλαδή, είναι η κατάσταση που προκύπτει όταν μεταβληθούν ανεξέλεγκτα, έστω και κατ' ελάχιστο, οι κανόνες ενός δυναμικού συστήματος.

Από την μετέπειτα ενασχόληση πολλών επιστημόνων με το θέμα, αναδείχθηκε, επίσης, η σχέση μεταξύ του «τοπικού» και του «ολικού» και αποδείχθηκε ότι δεν είναι δυνατόν να απομονωθεί -σε βάθος χρόνου- η συμπεριφορά ενός συστήματος σε τοπικό επίπεδο, μη λαμβάνοντας υπόψη το ολικό σύστημα στο οποίο λειτουργούμε, δηλαδή το σύμπαν. Είναι το γνωστό «φαινόμενο της πεταλούδας», σύμφωνα με το οποίο «αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα».

Έχω τη βεβαιότητα ότι, οι άνθρωποι που ασχολούνται με την αγροτική πολιτική στη χώρα μας δεν έχουν ιδέα από τη θεωρία του χάους και δεν φαντάζονται ότι μπορεί να υπάρξει εφαρμογή στα δικά μας. Θεωρούν ότι το σύστημα θα εξακολουθήσει να συμπεριφέρεται όπως αυτοί το έχουν παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια και καμία αλλαγή δεν πρόκειται να συμβεί που θα τους αλλάξει τα σχέδια. Δεν μπορούν να σκεφτούν και να συλλάβουν ότι μια «πεταλούδα» μπορεί να πετάξει στον Αμαζόνιο και αυτοί να «πετάξουν» από την πολιτική. 
Νομίζουν -οι αδαείς- ότι οι αγρότες θα είναι μόνιμα ευκολόπιστοι. Ότι το θέμα της λειψυδρίας-υφαλμύρωσης, θα το λύνει πάντα «μια βροχή». Ότι θα τους ρωτάμε για τις πράξεις τους και δεν θα απαντούν (όπως έκαναν στο τελευταίο άρθρο που τους υποβάλαμε ερωτήσεις και δεν απάντησε κανένας).  Ότι δεν θα δεσμεύονται για τίποτα. Ότι θα εξαντλούν την πολιτική τους δράση σε ανούσιες επερωτήσεις και παραθυρικές εμφανίσεις. Ότι η φτώχεια δεν έχει όρια. Ότι θα συνεχίσουμε να τους ψηφίζουμε με γενικόλογα προγράμματα. Ότι είμαστε βουκόλοι, πρόβατα στο μαντρί, αγράμματοι, αμνήμονες, φοβισμένοι και αδιάφοροι.

Θα κάνουν πολύ καλά να διαβάσουν λίγο θεωρία του χάους, να δουν πόσες εφαρμογές έχει στην πολιτική, πώς οι «πεταλούδες» πετάνε όχι μόνο στον Αμαζόνιο αλλά σε όλους τους κάμπους και τα βουνά και ότι η ιστορία είναι γεμάτη από πολιτικούς που έφυγαν νύκτα και δεν τους θυμάται (για το έργο τους) ούτε η μάνα τους.

Έπαθλο, Απρίλιος 2007

20 Ιαν 2012

Νέο βιβλίο- ΓΟΝΙΜΗ ΧΩΡΑ - ΑΓΟΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ






Με αφετηρία την παραγωγική κρίση της χώρας, ένα  διαφορετικό βιβλίο για την Ελληνική γεωργία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπασωτηρίου, με στόχο να αντιπαραθέσει στην κενότητα της «εικονική» ανάπτυξης, την πραγματικότητα της παραγωγής.

Ο Σπύρος Καχριμάνης, Πρόεδρος του Κέντρου Αγροτικής Επιχειρηματικότητας, παρουσιάζει και αναλύει μέσα από μια συλλογή άρθρων και εργασιών των τελευταίων 10 ετών, τα αίτια της αποδιάρθρωσης της ελληνικής γεωργίας από το 1981 μέχρι σήμερα.

Κόντρα στον ασυνάρτητο πολιτικό λόγο που ευαγγελίζεται σενάρια «πλασματικής» ανάπτυξης και τις ανερμάτιστες πολιτικές, ο συγγραφέας επιστρέφει στη «ρίζα» των προβλημάτων, δίνοντας προτεραιότητα στη δομημένη σκέψη και στον απλό, μεταφορικό λόγο που εμπνέεται από τη «λογική» της Φύσης.

Αναδεικνύει το σημαντικό, το αναγκαίο, το βιώσιμο και παρουσιάζει προτάσεις και επιτυχημένα παραδείγματα για ένα μεγάλο εύρος αγροτικών ζητημάτων, από την αγροτική επιχειρηματικότητα και την πτώση των συνεταιρισμών, μέχρι το αγροτικό όραμα και τις εθνικές πολιτικές

Η εμπειρία του συγγραφέα πάνω στα αγροτικά ζητήματα, του επιτρέπει να συνθέτει λύσεις αγροτικής και περιφερειακής πολιτικής, μέσα από συγκεκριμένες δράσεις και πρακτικές.

Με την έννοια αυτή, το βιβλίο αποτελεί εργαλείο αναφοράς  για τον στρατηγικό σχεδιασμό αγροτικής πολιτικής και απευθύνεται σε κάθε πολίτη που δεν θέλει απλά να συμμετέχει και να συλλογίζεται, αλλά να κατέχει και να σκέπτεται πάνω στα πραγματικά αγροτικά προβλήματα και τον αντίκτυπο τους.

Παρουσίαση βιβλίου: www.agrotikiellada.gr